Zawór elektromagnetyczny składa się z dwóch głównych elementów: solenoidu i korpusu zaworu. Solenoid to cewka indukowana elektromagnetycznie wokół żelaznego rdzenia pośrodku zwanego tłokiem (E). W spoczynku zawór taki może być normalnie otwarty (NO) lub normalnie zamknięty (NC). W stanie bez zasilania zawór normalnie otwarty jest otwarty, a zawór normalnie zamknięty jest zamknięty. Gdy prąd przepływa przez solenoid, cewka jest zasilana energią i wytwarza pole magnetyczne. To tworzy przyciąganie magnetyczne z tłokiem, przesuwając go i pokonując siłę sprężyny. Jeśli zawór jest normalnie zamknięty, tłok jest podnoszony tak, że uszczelka otwiera otwór i umożliwia przepływ medium przez zawór. Jeśli zawór jest normalnie otwarty, tłok przesuwa się w dół, tak że uszczelka blokuje otwór i zatrzymuje przepływ medium przez zawór. Pierścień zacieniający zapobiega wibracjom i buczeniu cewek AC.
Zawory elektromagnetyczne są używane w szerokim zakresie zastosowań, z wysokimi lub niskimi ciśnieniami oraz małymi lub dużymi natężeniami przepływu. Te zawory elektromagnetyczne wykorzystują różne zasady działania, które są optymalne dla danego zastosowania. W artykule wyjaśniono trzy najważniejsze z nich: działanie bezpośrednie, działanie pośrednie i działanie pół-bezpośrednie.
Elektrozawory 3/2 i 5/2 w różnych konfiguracjach. Napięcie na cewkach 24V lub 220V.